As less as a box

The following post is part of the CPE 495 Human-Computer Interaction Idea Log.

พอดีลงเรียน Human-Computer Interaction กับอ.ณัฐนาถ เลยได้มาทำ Idea Log เป็นการรวบรวมความคิดเรื่องต่างๆ ประมาณ Blog ที่เกี่ยวข้องกับรายวิชานี้ เป็นที่มาของเรื่องราวบ่นๆ ที่จะมีเกี่ยวกับ Interaction Design เป็นระยะๆ ต่อจากนี้ไป

ดีนะ จะได้ไม่ดอง Blog
เอิ๊กส์

เออ ตะกี้ปองมาบอกว่าทำใส่กระดาษไป งงเลย ไหนตกลงว่าจะโพสลง Blog อ่า ช่างมัน เริ่มเขียนไปละ เขียนต่อดีกว่า เอิ๊กส์ อุตส่าเปิด Subdomain ใหม่เพื่อ Redirect เข้าเฉพาะหน้าที่เกี่ยวข้องแล้วอ่า แฮๆ

เรื่องของเรื่องคือวันนี้อ.ณัฐนาถอยากได้โพสที่เกี่ยวข้องกับความผิดพลาดของการออกแบบ ก็ลองคิดๆ ดู แต่นึกๆ ไป ก็นึกไม่ออก เอาเรื่องราวในวันนี้ละกัน คือขับผ่านหลังม. มันจะเห็นป้ายที่เขียนว่า "กรุงเทพ 51" ติดเป็นจำนวนมาก เล่นเอางงเลยทีเดียว ว่ามันคืออะไร (ไม่รู้จริงๆ) ข้างๆ พอมีรูปคบเพลิง ก็ทำให้เดาได้ว่าคงเป็นกีฬาแน่ๆ เลย จะถามว่ากีฬาของอะไร อย่างน้อยชื่อก็เฉลยไปบ้างแล้วว่าเป็นของกรุงเทพนั้นเอง แต่มันเป็นกีฬาเยาวชน เด็กๆ หรือผู้ใหญ่ล่ะ อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน มันคงเขียนบอกเป็นตัวเล็กๆ นั้นแหละ แต่อ่านไม่ทันจริงๆ ทั้งๆ ที่ป้ายมันเยอะ

อันนี้ก็ไม่รู้เป็นความผิดพลาดของการออกแบบรึเปล่า เค้าอาจจะต้องการให้คนแอบสงสัยว่ามันคืออะไร เหมือนการบุกตลาดของสินค้ายี่ห้อใหม่ๆ แต่คาดว่าคงไม่ได้หวังขนาดนั้น คงเข้าใจกันไปซะมากกว่า คนในวงการกีฬาคงจะรู้กันดี (รึเปล่า)

เรื่องอื่นดีกว่า ไม่รู้อันเมื่อกี้มันเข้าข่ายรึเปล่า เอิ๊กๆ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องของการออกแบบ Interface แล้ว เคยได้ยินข้อถกเถียงอันนึงเกี่ยวกับการจัดวางแถบเมนู และปุ่มกดต่างๆ ว่าควรอยู่ทางซ้ายหรือทางขวา ส่วนตัวก็คิดว่าทางซ้ายนะ เพราะเวลาอ่านหนังสือ ทุกอย่างก็เริ่มจากทางซ้าย แต่ผลที่เค้าวิจัยออกมาไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอย่างไร จำได้แต่ที่เค้ายกตัวอย่างให้เห็นถึงเรื่องของปุ่มควบคุมหน้าต่างบน Windows กับ Mac OS ที่จะอยู่กันคนละข้าง (กลัวเหมือนกันมั๊ง)

หยุดก่อนแป็บ รู้สึกว่าเมาท์อย่างเดียว แทบไม่มีอะไรเลย
เมาท์มาก บ่นเกิน ช่วยบอกด้วยนะครับอ.

อีกเรื่องในวันนี้ละกัน คือเพิ่งกลับมาจากเซ็นทรัล ไปเดินๆ กินข้าวอ่านะ แต่ก็กะจะว่าซื้อมือถือด้วย พอดีเมื่อวานเปิดเจอรุ่นนึงในเว็บ เป็นรุ่นที่มีมาได้ปีนึงแล้ว คาดว่าคงไม่ได้รับความนิยมเท่าไหร่ ย้ำ ไม่ได้รับ เอิ๊กส์ เพราะหน้าจอที่เรียกได้ว่าแนวเกิน เล่นเอาหน้าจอซะหน้าปัดเครื่องคิดเลข ตรงนี้แหละที่มันโดน คืออยากได้มานานแล้ว มือถือที่มีไว้โทรอย่างเดียว ไม่ต้องทำไรเกินกว่านั้น แล้วพอดีเมื่อวานก็เจอ ทั้งๆ ที่มีมานาน ก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วแบบว่ามือถือค่อนข้างบางเลยทีเดียว ไม่ถึงเซ็นต์ เจ๋งไปเลย พกไปไหนมาไหนได้ เที่ยวได้ กางเกงไม่ตุง เยี่ยมๆ แต่ปรากฏว่าวันนี้ไปหา ก็หาไม่ได้ซะละ ปีเดียวเอง เก็บไปหมดละ น่าเสียดาย เพราะนอกจากจะเรียบง่ายแล้ว ยังทนเป็นพิเศษ เพราะทำมาเพื่อตลาดล่าง ถึงล่างมาก แล้วเห็นว่าวิจัยออกมาว่า จะต้องไปถึงแอฟริกา แล้วต้องทนแดด ฝน ฝุ่น ลม ให้ได้ แอบเสียดาย แต่เหตุผลที่มันไม่มีขายในวันนี้ ก็เพราะเรื่องของ Interface ที่ใช้ยากแสนลำบากเหลือเกิน ได้ยินมาว่าถ้าอยากปรับเปลี่ยนอะไรก็ตามเกี่ยวกับเครื่อง ต้องกดรหัส ย้ำ กดรหัส เพราะมันไม่มีหน้าจอเมนูเหมือนเครื่องสมัยนี้ มันเป็นแค่ตัวเลขเหมือนเครื่องคิดเลข พร้อมรูปบอกสถานะเล็กน้อย แม้แต่เรื่องของ SMS เห็นว่าไม่สามารถใช้งานได้เลย เพราะถึงแม้ว่าเครื่องจะรองรับ แต่การอ่านนั้นลำบากหนักหนา ด้วยความสามารถในการแสดงตัวอักษรเพียง 2 บรรทัด แล้วบรรทัดละ 6 ตัวอักษร เยี่ยมมั๊ยหละเพื่อนๆ เรียบง่ายมาก ที่เหน็บสุดๆ นี้ เรียกว่าปลื้ม ปลื้มมากในความเรียบง่าย แล้วยังเสียดายที่หามาไม่ได้

ถ้ายังงัย มีผู้ผลิตมือถือคนไหน แวะเวียนผ่านมา ก็อย่าลืมไปทำมาให้หน่อยละกัน เคยเห็นงานออกแบบของรุ่นพี่ในม.คนนึง เป็นงานออกแบบมือถือสำหรับ i-mobile ที่ได้รับรางวัล แต่เป็นเพียง Concept Phone เลยไม่ได้เอามาผลิตจริง งานนี้ก็สวยเรียบใช่ย่อย ทำออกมาอารมณ์กระจกดำเรียบ ประมาณ iPhone (ตอนนั้นยังไม่มี iPhone นะ) แล้วข้างในเป็นตัวเลขดิจิตอล LED ให้อารมณ์ย้อนยุคอย่างแรง คือปุ่มกดก็เป็น LED นั้นแหละ แล้วหน้าจอแสดงผลก็เป็น LED แดงๆ เช่นกัน Retro มาก โดนสุดๆ รีบทำออกมาหน่อย ขอแค่โทร เอาบางๆ ทนๆ ด้วยนะ จะเอาไปเที่ยว ฮ่าๆๆๆ



สรุปๆๆ คืออยากได้เครื่องที่ Design over Function หน่อยๆ ที่แน่ๆ เน้นเรียบเก๋ ไม่เอานะกล้อง ไม่เคยใช้ เพลงก็ไม่ฟัง จริงๆ SMS ก็พอไหว แต่กะจะเอาไปเที่ยว ก็เลยไม่ต้องมีก็ได้ กดแล้วโทร เก๋มาก Minimal มั๊ยล่ะ เอิ๊กส์

พอแค่น้ีก่อนละกัน บ่นยาวไปแล้ว